Nico Goethals
​
Een ode aan de muze.
Met ‘I’m on fire’ steekt singer-songwriter Nico Goethals zijn neus opnieuw aan het venster. Gezegend met een prachtige bariton en een zak vol songs, inspiratie uit het leven van alledag, sloeg hij vorig jaar aan het schrijven. Het resultaat van die noeste arbeid, is de EP ‘To Wild Flowers’, vier songs met hun wortels in een oude songschrijftraditie – gitaar, stem, that’s it – die raken door hun eenvoud en zeggingskracht.
Goethals putte vooral uit het eigen leven. Na omzwervingen in verschillende bands doorheen de jaren 1990, kreeg hij in 2004 af te rekenen met zeer zwaar weer: bij een motoraccident verloor hij zijn linkeronderbeen. Voor muziek was er even geen tijd meer. Wel voor herstel en bezinning, een trage klim terug naar de kern van zichzelf, daarbij geholpen door een verdieping in het zen-boeddhisme.
Zoals het bloed gaat waar het niet kruipen kan, kreeg Goethals na verloop van tijd weer zijn in muziek maken. Een korte exploratie van harsh noise – onder zijn alter ego Goghal – later vond hij de gitaar terug. Het was zoals het weerzien van een oude vriend. De goesting om opnieuw songs te schrijven was er. De bron vrijwel onuitputtelijk.
Het resultaat? ‘To wild flowers’, een ode aan het leven, de liefde en het plukken van de dag.
‘I’m on fire’ is de eerste track, home-recorded, geflankeerd door de prachtige beelden van Piet De Kersgieter, ook huisfotograaf van – onder andere – The Flemish Foodies.
​
